Melanie van Dorp

Dank jullie wel voor de belangstelling voor mijn werk! Mijn deuren stond gisteren open voor publiek. Mijn woonkamer, dat altijd al dienst doet als atelier en cursusruimte, had ik zondag omgetoverd tot expositieruimte.
Zo kon ik zelf eens zien wat ik gemaakt heb dit jaar; had ik een mooi overzicht.
Wat me opviel was de verscheidenheid aan verschillend werk. Dat is niet nieuw, dat is al jaren sinds ik les geef en zelf ook de opdrachten, die ik geef, vaak schilder. Het mooie is, dat ik veel kan; van realistisch tot impressionistisch, expressionistisch en abstract en van portret, tot bloemen, landschappen, figuur, naakt, abstraherend, verhalend, poëtisch en lyrisch abstract. Dat ik zeer thuis ben met het gebruik van potlood, houtskool, krijt, inkt, pastel, aquarel, acryl en olieverf. En alles door elkaar....
Hat nadeel is dat ik allemaal zijwegen bewandel, kennis en technieken opdoe, wat ik heerlijk vind en nuttig is voor mijn lessen die ik met zoveel plezier geef, maar weinig toekom aan het ontwikkelen van mijn eigen, persoonlijk werk.
Is niet al mijn werk eigen en persoonlijk? In zekere mate natuurlijk wel, maar ik heb een manier van schilderen gevonden waar mijn hart zo warm van wordt dat het er dagelijks naar verlangt. Het is een manier van schilderen waarbij ik mijn persoonlijke ontwikkeling, de kennis en ervaring die ik opdoe, onmiddelijk kan integreren.....Daarover later meer. Nu het voornemen om daar komend jaar meer tijd aan te besteden als ik daar de mogelijkheid toe heb.

Nu kijk ik nog even terug op de mooie kunstroute. Bekende en onbekende mensen kwamen langs. Lovende kritieken en kritische noten gehad. Allemaal heel welkom.
Ik genoot toen een man in het gezicht van Jezus, wat ik geschilderd had, in zijn blik zijn vastberadenheid benoemde, zijn toewijding herkende. Ik genoot van het gesprek dat ik hoorde van een jongeman met zijn vader, die erg goed kon waarnemen, zijn enthousiasme voelbaar voor me was en het leek alsof hij zich liet meevoeren op de energie van de stromingen in mijn geabstraheerde landschappen.
Fijn ook om een aantal mensen echt blij te zien worden van mijn werk, sommigen zo blij dat ze tot kopen overgingen.
Mensen geven niet zo snel kritiek, maar ik ben blij als er eens iemand over mijn schouder mee kijkt en in staat is te zien wat ik zelf over het hoofd zie. Die frisse blik van iemand die er niet al uren naar gekeken heeft, die is dan erg welkom.
Door alle drukte ben ik vergeten een foto te maken van het geheel met bezoekers er bij, voor een leuke impressie van de dag.
Dan maar een foto van net daarvoor, mij met de tekening van de knotwilg die ik getekend en verkocht heb nu. De knotwilg aan het Dwars moerenpad. Het waaide zo hard terwijl ik daar stond te tekenen dat mijn ezel brak..